Vorig jaar nog op het
allerlaatste moment ingevlogen als vervanging van op zondagochtend om 11:00 op
Lowlands, met slechts een paar honderd brakke festivalgangers. Dit jaar een
volgestampte Bravo op hetzelfde festival, een immens populaire plaat, een drukbezochte
tour van vier maanden door heel Europa en de Verenigde Staten. Het kan hard
gaan met muzikanten, zo ook met de Zwitserse producer Christopher “SOHN” Taylor.
Aan deze betoverende band de eer om de Purple Stage van het nieuwe Doornroosje
als eerste te testen.
Officieel is het Londense duo Fyfe, als voorprogramma van de
Zwitser, de allereerste. Bewapend met gitaar en drumpad hebben zij de opdracht
het publiek op te warmen. De muziek van de twee mannen sluit goed aan bij de
muziek van SOHN. De dromerige, mysterieuze, atmosferische synthpop zit goed in
elkaar. Direct valt op hoe bijzonder goed het geluid in deze zaal is. Wat er op
het podium zelf gebeurt, is echter wat minder spectaculair. Omdat er slechts op
een gitaar en drumpad gespeeld wordt, is het niet erg interessant om naar te
kijken. Ook zijn de mogelijkheden die Fyfe hiermee heeft niet erg uitgebreid,
waardoor nummers soms wel erg veel op elkaar lijken. Om dit op te lossen worden
er sommige samples niet live gespeeld of uit de drumpad getoverd, maar spelen
gewoon op een backing track mee, maar of dat nu de beste oplossing is. Gelukkig
is de muziek verder wel aangenaam om te luisteren en is de techniek van de
drummer op zijn drumpad ook zeker bewonderenswaardig.
Na een halfuur en wat ombouwtijd is het dan eindelijk tijd
voor SOHN. Centraal op het podium zit hij op een soort troon, omgeven met
synthesizers, keyboards en ander elektronisch instrumentarium. aan beide kanten
wordt hij vergezeld door een medemuzikanten, die hem bij de optredens helpen
zijn indrukwekkende producties live te spelen. Taylor is er berucht om soms een
beetje warm moet draaien tijdens optredens, maar vanavond zit hij her vanaf het
eerste nummer, Ransom Notes, direct perfect op. En perfect bij SOHN betekent
echt van een heel erg hoog niveau. Zowel de lage als de hoge noten en alles
daar tussen in, Taylor weet ze allemaal te raken. Het is altijd spannend bij
een elektroproducer wat er live van zijn werk overblijft. Zeker nu de verassing
van SOHN er na bijna twee jaar aan live ervaring er wel een beetje vanaf is.
Het trio weet dit gelukkig geweldig op te vangen. Het is sowieso al een
belevenis om de nummers van SOHN door het geweldige geluidssysteem in de Purple
Stage te horen, maar Taylor en zijn twee begeleiders weten zo de accenten in de
muziek te leggen dat het hele optreden interessant blijft. Zo zitten in elk
nummer wel accentjes, versierseltjes en andere muzikale toevoegingen te vinden
die je op de plaat niet tegenkomt. Ook wordt er soms in nummers geïmproviseerd
of gesoleerd. Daarnaast voelt de muziek, omdat het overgrote deel live wordt
ingespeeld (de manier waarop blijft een mysterie) sowieso toch net wat anders
dan op de plaat. Voeg hierbij een geweldige, mysterieuze lichtshow die perfect
aansluit bij de nummers en een geluidsmix waarin alles goed is terug te horen
en hier staat een show die tegen de perfectie aanzit.
Dat het publiek onder de
indruk is, is goed te merken als SOHN Tempest inzet. Na het instrumentele intro
stopt de muziek en zingt Taylor, inclusief uithalen waar je hoogtevrees van
krijgt, het eerste couplet compleet a capella waardoor het kippenvel over je
rug trekt. In de zaal kan je een speld horen vallen, iedereen luistert
ademloos. Tussen de nummers door verandert de Zwitser van een verlegen jongetje
en meer dan een paar korte zinnetjes komen er vaak niet uit, maar dit charmeert
hem wel en voegt alleen maar meer toe aan de mystiek van de show. Het optreden
bouwt langzaam op van de wat rustigere naar de meer dansbare, energieke
nummers. Via het nieuwe, rustige nummer The Chase en het oude Oscillate werkt
SOHN naar een climax toe met Artifice, Lights en Lessons. Elk nummer is weer
compleet anders dan het vorige en toch voelt het allemaal met elkaar verbonden.
Na een daverend applaus komt het trio nog terug om de grote hit The Wheel te
spelen, waarna de Purple Stage haar eerste concert erop heeft zitten.
Christopher Taylor weet, naast fantastische nummers te produceren, ook hoe hij
een geweldige show neer moet zetten. SOHN bewijst dat Elektronische en Live
muziek best heel erg goed samen kunnen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten