Versterkers op colakratten,
schreeuwende gitaren tussen mariabeelden, falende versterkers en vooral heel
veel bandjes in cafés, restaurants, clubs, kledingwinkels, ijssalons, musea en
ga zo maar door. De popronde is van weer van start gegaan. In Nijmegen, de stad
waar het allemaal 20 jaar geleden begon opende de zanger en gitarist van oud
deelnemer Kensington deze editie van het rondreizende festival, dat dit jaar 30
steden aandoet met in totaal meer dan 1000 optredens van 120 bands.
Na het praatje van Kensington
is de eer aan Sväva om het eerste optreden te geven. In de drukke foyer van
museum het Valkhof toont deze Friese band meteen waar de Popronde voor staat: nieuwe,
originele, goede bandjes. Het kwartet dat Sväva maakt schept met hun muziek een
intrigerende, betoverende ruimtelijkheid. De om elkaar heen spelende gitaren,
de echo's en de warme stem van frontvrouw Bente Hout laten je wegdromen. Toch
weten de bandleden je altijd in hun greep te houden. De stuwende bas, swingende
drums en het ietwat hogere tempo dan normaal bij melancholische pop zorgen net
voor wat extra pit wat ontzettend lekker klinkt. Sväva is zowel technisch als
muzikaal een erg goede band en hun mix van dreamy en wat stevigere pop is erg
aangenaam om naar te luisteren.
Daarna is het door naar
ijssalon Prikkels. Het is nog wat vroeg op de avond voor een toetje, maar de band die hier speelt, Orange Skyline, is zeker een heerlijke traktatie. Dit
enthousiaste viertal uit Groningen steekt meteen energiek van wal. Jonge honden
standaard alternative rock is het eerste wat in je naar boven komt als je
Orange Skyline hoort. Maar al gauw valt toch op dat er een diepere laag in de
muziek zit. Plotseling een maatwisseling, bijzondere ritmes, Orange Skyline
heeft de ballen om iets anders te doen dan het gros van de alternatieve
bandjes. Hierdoor worden de nummers van het kwartet ook enorm dynamisch en
klinkt elk nummer anders. Dit gecombineerd met een grenzeloos enthousiasme en
energie en een overduidelijk plezier in het muziekmaken zorgen ervoor dat
Orange Skyline een diepe indruk achter laat bij het publiek. Orange Skyline is anders maar toch
herkenbaar. Deze band heeft de potentie om, als ze zich niet laten leiden door
wat populair is maar wat ze zelf willen, de komende jaren een van de
toonaangevende bands te kunnen worden in de Nederlandse popscène.
Na al dat muzikale geweld
begint een paar huizen verder bij 24/7 alweer de volgende band. Singer Songwriter
Chayah laat daar met met haar band het publiek wegdromen in haar countryfolk.
De nummers doen denken aan zangeressen als Amy McDonald en aangenaam om naar te
luisteren, maar helaas sluipen er hier en daar wel wat foutjes in.
Van Alternative Rock naar
Countryfolk en van Countryfolk naar Elektro, alles kan tijdens de popronde. Zo
belanden we bij G∆rtm∆len in Extrapool. Slechts belicht door een rode lamp
staat dit gemaskerde duo achter hun apparaten. Uit deze apparaten weten zij op
onvoorstelbare wijze de meest bijzondere nummers voort te brengen. Zangeres
Jessie Hoefnagel manipuleert, loopt en vervormd haar stem terwijl toetsenist
Maarten Espkamp met synths, geluidsborden en dergelijke de muziek eromheen
vormt. Hieruit ontstaat een ruimtelijke, originele, dynamische mix van
elektronische nummers. Door weinig tussen de nummers te praten, de zwarte
pakken en maskers en de witte kubussen die tijdens het optreden bevestigd
worden aan de kleding wordt het publiek volledig de show ingetrokken en mede
door de muziek overvallen door een mysterieuze sfeer. Het overgrote deel van de
muziek wordt live ingespeeld en hier wordt ook nog eens vaak doorheen
geïmproviseerd, wat er soms voor zorgt dat de muziek nog eens extra dynamisch
Is, maar helaas ook dat delen van nummers zo vaak herhaald worden, dat het hier
en daar wel wat saai wordt en de aandacht verslapt. Overal is G∆rtm∆len echter
een zeer origineel en talentvol duo waar je met plezier 45 minuten naar kan
blijven luisteren.
Kensington memoreerde tijdens
hun openingsspeech hoe zij met heel veel moeite een mega basversterker de
wenteltrap van de NDRGRND af moesten sjouwen. Dit is Rondé in ieder geval ook
gelukt want deze Utrechtse band, want ze staan volledig versterkt in de
gezellig drukke kelder te spelen. En dat is goed te horen, het vijftal blaast
namelijk vanaf het eerste nummer het publiek weg. De muziek van het vijftal zit
fantastisch in elkaar. Elk instrument klikt perfect in het andere waardoor
Rondé klinkt als één. De indiepop die de band speelt swingt, is lief maar wel
met de nodige ballen, is catchy op de goede manier. Voor je weet sta je mee te
bewegen. Ook bij Rondé valt de frisheid van de muziek weer op, het lijkt wel
een trend deze popronde.
Over bands gesproken die geen
fuck geven om wat dan ook en lekker doen wat ze zelf willen, daarbij spant
Floris Bates and the Rented friends misschien wel de kroon. Floris Bates in een
hotdogshirt en zijn gehuurde vrienden in de meest vrolijke overhemden staan in
de Plak een portie lawaai te maken. De vrolijkheid en lol straalt van het
vijftal af. Originele teksten, jolige praatjes tussen de nummers door, maar
ondertussen ook wel gewoon erg goed blijven spelen.
En voor je het weet slaat de
klok alweer 12 keer, maar de popronde gaat gewoon door. Tussen de mariabeelden
en bierkratten staan the Afterveins te rocken in de Deut. Twee gitaristen, een
drummer en keihard rocken, dat is waar het Rotterdamse trio voor staat. The
Afterveins nemen je mee op een rock n roll achtbaan. NIks speciale
gitaareffectjes, het enige pedaal dat beide gitaristen hebben is een
stemapparaat. Alles wordt gedaan op de versterkers zelf en die staan hard, heel
hard. Maar als er eentje het opgeeft tijdens een nummer dan speelt de andere
gitarist gewoon twee keer zo hard door. En als de versterker echt overleden
blijkt dan pluggen we de gitaar gewoon direct in het geluidsbord. Drummer As
slaat zonder rust op zijn drumstel alsof zijn leven ervan afhangt. Shirts gaan
uit, zweet stroomt over de lichamen. Er straalt een soort oerkracht van deze
band af.
Voor meer popronde check: http://www.popronde.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten